माझ्या आईचं नाव मोहिनी अतुल भगरे. अगदी एका शब्दात सांगायचं तर माझी आई वंडरवुमन आहे. माझी आई शिक्षिका आहे. तिला शिकण्याची खूप आवड आहे. बीएड केल्यानंतर तिने शिक्षिकेची नोकरी स्वीकारली. मात्र तिची शिक्षणाची आवड मात्र तिने कायम जपली. यावर्षीच तिने पत्रकारितेचं शिक्षणही पूर्ण केलं. यावयातही तिचा उत्साह तरुणांना लाजवेल असाच आहे.
मी मध्यमवर्गीय कुटुंबात वाढले. माई आई बाबा दोघंही नोकरी करत असल्यामुळे लहानपणापासूनच माझ्या आईने मला खूप स्वावलंबी बनवलं. आई बाबांनी खूप कष्ट करुन मला लहानाचं मोठं केलं. माझ्या आईला स्वयंपाक आणि स्वच्छतेची आवड आहे. त्यामुळे नोकरी आणि घर अश्या दोन्ही जबाबदाऱ्या तिने निगुतीने पार पाडल्या. आईच्या हातची भरली वांगी आणि बाजरीची खिचडी मला प्रचंड आवडते. अगदी लहानपणीच तिने मला स्वयंपाक करायलाही शिकवलं आहे. तिसरी चौथीमध्ये असताना तिने पाहुण्यांसाठी मला एकदा कोबीची भाजी बनवायला लावली होती. भाजी फार काही चांगली झाली नाही. मात्र तिने सर्वांना आवर्जून खायलाही लावली आणि माझं कौतुकही केलं.
माझी आई शाळेतही खूप सक्रिय असते. अगदी शाळेतली नाटकं बसवणं, त्याचं लेखन दिग्दर्शन करणं ही सगळी जबाबदारी तिच्या खांद्यावर असते आणि ती ते आवडीने करते. शाळेत कोणताही कार्यक्रम असला तर आईच सूत्रसंचलानाची भूमिका पार पडते. आईचा हाच गुण माझ्यामध्येही आला आहे असं मला वाटतं. कारण आई शिक्षिका असल्यामुळे तिने नेहमीच वकृत्व, वेशभूषा अश्या सगळ्याच स्पर्धांसाठी मला प्रोत्साहन दिलं आहे.
माझ्या आईला खोटं बोलणं आणि खोटं वागणं अजिबात सहन होत नाही. त्या बाबतीत चुकीला माफी नाही असा तिचा नियम आहे. तेच संस्कार तिने माझ्यावर केले आहेत. मी देखिल चुकीची गोष्ट खपवून घेत नाही. तिला समाजसेवेची देखिल आवड आहे. आमच्या घरी ज्या घरकाम करणाऱ्या काकू आहेत त्यांच्या मुलीच्या शिक्षणाची जबाबदारी देखिल तिने घेतली आहे.
स्टार प्रवाहवरील रंग माझा वेगळा मालिकेतली अभिनेत्री म्हणून माझी पहिलीच भूमिका. श्वेता या व्यक्तिरेखेला प्रेक्षकांचं खूप प्रेम मिळतं आहे. मात्र आई कौतुक करण्यासोबतच माझ्या चुकाही सांगते. डायलॉग कसा घ्यायला हवा...कसं व्यक्त व्हायचं या छोट्या छोट्या गोष्टींसाठी तिची नेहमीच मदत होते. आईने शिकवलेल्या स्वावलंबीपणाचा मला अभिनय क्षेत्रासाठी खूप उपयोग होतो आहे. मी नाशिकची मात्र शूटिंगसाठी मुंबईलाच असते. आईच्या पाठिंब्यामुळेच मला हे बळ मिळालं आहे.
