राखी सावंतला मातृशोक झाला. राखीच्या आई जया यांचं शनिवारी निधन झालं. मागच्या बऱ्याच काळापासून त्या आजारी होत्या आणि त्यांच्यावर मुंबईमध्ये उपचार सुरू होते. जया यांना कॅन्सर आणि ब्रेन ट्युमर होता. मात्र शनिवारी संध्याकाळी मुंबईमध्ये त्यांची प्राणज्योत मालवली. राखी सावंतने स्वतः या वृत्ताची माहिती दिली . मागील महिन्यात बिग बॉस मराठी ४ मध्ये सहभागी झाल्याने राखी सावंत चर्चेत होती. राखी बिग बॉसमध्ये अनेकदा आाजरी आईचा उल्लेख करताना दिसली आहे. आईच्या अखेरच्या दिवसांमध्ये राखी तिच्याबरोबर होती.
बिग बॉस मराठी ४ च्या घरात चॅलेंजर म्हणून आलेल्या राखीची घरातील सदस्य अभिनेते किरण माने यांच्याशी खुप छान मैत्री झाल्याचं प्रेक्षकांनी अनुभवलं. दोघांनी मिळून घरात खुप धम्मालसुध्दा केली.
किरण मानेंनी त्यांच्या सोशल मीडियावरुन राखीचा फोटो शेअर करत एक पोस्ट लिहिली आहे. ‘बिग बॉस मराठी’च्या घरातील राखी सावंतबरोबरचा फोटो किरण मानेंनी शेअर केला आहे. या पोस्टमध्ये त्यांनी आईचं निधन झाल्यानंतर राखीचा फोन आल्याचा उल्लेख केला आहे.
“माने, माझी आई गेली. माझा आधार गेला. मी पोरकी झाले…तुम्हाला माहीत आहे, माझी आई माझ्यासाठी सर्वस्व होती..मी काय करू आता???” ओक्साबोक्शी रडणार्या राखीचे एकेक शब्द माझ्या काळजात कालवाकालव करत होते…जवळचा मित्र म्हणून फोनवरुन सांत्वन करण्याव्यतिरिक्त मी काहीही करू शकत नव्हतो. खूप हताश झाल्यासारखं वाटलं. आपल्या मैत्रीणीवर दु:खाचा पहाड कोसळलाय आणि आपण तिच्यासाठी काहीच करू शकत नाही ही हतबलता मनाला घेरून टाकत होती…
‘बिग बॉस’च्या घरात विकास आणि तेजस्विनीनंतर माझी खर्या अर्थानं कुणाशी मैत्री झाली असेल तर ती राखी सावंतशी! जे कारण विक्याशी मैत्री होण्याचं होतं तेच राखीशी…विपरीत परीस्थितीचा पहाड भेदून उगवून येणारे अंकुर मनापासून भावतात…वरळीतल्या अतिशय गरीब घरात लहानाची मोठी झालेली एक मुलगी वडिलांचा प्रचंड विरोध असूनही बॉलिवूडमध्ये यायचं स्वप्न बघते. पण पोरीची जिद्द आई ओळखते. आपला सगळा सपोर्ट मुलीला देते. तिच्यासोबत घराबाहेर पडते आणि तिला सांगते, “लढ तू. मी आहे खंबीर तुझ्यासोबत.”
छोटं-मोठ्ठं कसं का असेना, पण राखीनं बॉलिवूडमध्ये स्वत:चं स्थान निर्माण केलं. हे करताना ती एक विसरली नाही की आईचा आधार नसता तर आपण इथे नसतो. राखीनं शेवटपर्यंत आईची मनापासून सेवा केली. शेवटच्या कॅन्सरच्या काळात तर आईला तिनं फुलासारखं जपलं.
राखी, तू बिग बॉसमध्ये माझ्याशी अगदी निरपेक्ष, निर्भेळ, नितळ मैत्री केलीस. ती शेवटपर्यंत जपलीस. आपण एकदा गप्पा मारत बसलो होतो. मी तुला एक शेर ऐकवला. “घर में धन, दौलत, हिरे, जवाहरात सब आए…लेकिन जब घर में माँ आयी, तब खुशियां आयी!” तू अचानक रडायला सुरूवात केलीस. आईच्या आठवणीनं व्याकूळ झाली होतीस तू. राखी, सगळ्यात मोठं, वेदनादायी दु:ख कुठलं असेल तर डोक्यावरून आईची सावली दूर होण्याचं. आम्ही किती आणि कसं सांत्वन करणार तुझं??? तुलाच खंबीरपणे यातून बाहेर पडावं लागेल. पण मला एक माहीतीये राखी, आईनंतर तुझ्या सगळ्यात जवळचं कोण असेल तर तो तुझा देव. त्या देवाजवळ गेलीय हे मनात ठेव. तिथे आता ती कायम ‘महफ़ूज़’ आहे! मी पाहिलंय, रोज डोळे मिटून मनापासून प्रार्थना करतेस तू. त्यावेळी आता तुला देवासोबत आईही दिसेल, भेटेल. तू तिच्याशी खूप बोलू शकशील. हसवू शकशील तिला. तुझ्या खुश रहाण्यातच तिचा आनंद आहे, हे लक्षात ठेव. आम्ही जिवलग मित्र आहोतच तुझ्यासोबत. लब्यू राखी.